четверг, 11 июля 2013 г.

Идти по жизни с вышивкой... Gyvenimas susietas su siuvinėjimu... Z haftem przez zycie..

На улице очень жарко, спрятавшись от солнца и жары в нашей новопостроенной беседке решила рассказать чуть-чуть об вышивке своей прабабушки.

Lauke labai karšta, saulutė kepina, o tokią dieną geriausia išeitis - pasislėpti puikioje pavėsinėje. Nusprendžiau šiandien papasakoti apie savo prosenelės gyvenimą kartu su siuvinėtais paveikslais.

Słonko świeci, jest upalnie.... Najlepszy sposób na ochłodę to fotelik w altance i szklanka chłodnego soku. Postanowiłam dzisiaj opowiedzieć trochę o swojej prababci i o jej haftowanych obrazach. 

Мою прабабушку по маминой линии зовут Ванда, ей в этом году исполнилось 89 лет. Когда мы с ней разговариваем об ее молодости, то она с радостью вспоминает про те года своей юности, когда она вышивала.

Mano prosenelė yra vardu Vanda, šiais metais šventėme jos 89 gimtadienį. Ji pradėjo siuvinėti būdama 10-12 metų, siuvinėjo visą jaunystę, kol ne susituokė su mano proseneliu. Po tuoktuvių ji jau nebeturėjo tiek daug laiko savo mėgstamam laisvalaikio praleidimo būdui, kadangi dirbo, auklėjo vaikus, turėjo gana didelį ūkį, o ir kasdieninių rūpesčių irgi visada per akis.

Moja prababcia ma na imię Wanda, w tym roku skończyła 89 lat. Zakochała się w krzyżykach gdy miała 10-12 lat. Niestety, nie mogła sobie haftować gdy tylko chciała, gdyż będąc młodą dziewczyną założyła rodzinę, miała dzieci, pracę, ogromne gospodarstwo i wiele spraw na głowie. 

Да, ее картины для меня являются масштабными!  Она не вышивала маленьких работ, все у нее они внушающих размеров. Вышивала она с 10-12 лет (сама теперь уже хорошо не помнит), ее увлечение длилось до того момента, пока она не вышла замуж. А замуж моя прабабушка выскочила рано! В 15 лет! :) А после замужества было уже не до вышивки.... дом, работа, муж, дети, хозяйство и другие жизненные заботы.... Все ее работы, которые у нас остались мы очень бережно храним, это ведь раритет! ;) Мне больше всего нравятся "маки", "Цыганка" и "Костел".

Nors senelė nesiuvinėjo ilgai, bet visi jos paveikslai yra gana dideli ir visai ne paprastučiai. man labiausiai patinka jos išsiuvinėtos "Aguonos", "Čigonė" ir "Bažnyčia".

Obrazy wyhaftowane przez moją prababcię są ogromne (przynajmniej dla mnie). Najbardziej mi się podoba obraz „Maki“, także „Cyganka“ i „Kościół“.
"Цыганка", "Čigonė", "Cyganka".

"Маки", "Aguonos", "Maki"

"Костел", "Bažnyčia", "Kościół"

Нужно признать, что 70 лет назад было трудно найти и купить хороший материал, нити мулине для вышивки и другие рукодельные штучки, а тем более хорошего качества. Да, на этих картинах видны "недостатки" того времени, но от этого картины не становятся хуже.

Reikia pripažinti, kad prieš 70 metų nebuvo tokio didelio pasirinkimo siūlų, medžiagų, ir kitų dalykėlių, kurie palengvina mūsų siūvinėjimą šiandien, tačiau šie paveikslai nėra nuo to blogesni ar mažiau gražūs. Jie tarsi laiko savyje tą šilumą, kuri apgaubia tave, kai žiūri į juos. 

To oczywiste, ze 70 lat temu nie było tak wielkiego wyboru nici i kanw oraz innych rzeczy, związanych z tym pięknym zajęciem.  Ale brak dobrych materiałów nie przeszkodził w tworzeniu przepięknych prac. Chyba wlasnie dlatego te obrazy są tak piękne, mają w sobie to ciepło rąk, które je haftowały.


Комментариев нет:

Отправить комментарий